Over Tenuta Le Silve Of Armenzano

Het sprookje begint bij een prachtig hotel op een heuvel, maar dan gaat het verder. Twee kilometer om precies te zijn. Op de plek tussen de bomen waar de appartementen Tenuta Le Silve of Armenzano uitkijken over de dansende heuvels en waar de zonsondergangen je één doen voelen met alles om je heen. En dan denk je: 'This is it, this is the place.'

Die middag was ik onderweg naar Tenuta Le Silve of Armenzano. Een eeuwenoud boerenlandgoed met een hotel en appartementen middenin het hart van Umbrië. Ik rijd door het idyllische dorpje Assisi waar de monniken stilletjes door de straten lopen. Als ik een paar minuten later op een lange onverharde weg rijd, word ik nieuwsgieriger bij elke bocht. En dan ineens doemt Hotel Le Silve op. Boven op de heuvel en met een magnifiek uitzicht op de groene valleien en Assisi.

Eigenaresse Francesca verwelkomt me en meteen zegt ze: 'Stap maar weer in, we moeten nog iets omhoog.' Samen rijden we tien minuten verder de bossen in naar mijn eindbestemming voor vandaag: Tenuta Le Silve of Armenzano, twee eeuwenoude boerenhuizen die twaalf appartementen herbergen. Onderweg kletst Francesca over hoe haar vader meer dan veertig jaar geleden dit oude landgoed kocht toen het nog verwilderd was en alleen bestond uit ruïnes. 'Mijn vader kwam hier letterlijk thuis. Huizen kun je bouwen, ruïnes kun je renoveren maar de natuur is zoals het is. Zo mooi! Dit is een meesterwerk van Moeder Natuur.' En ik snap direct wat dat betekent. De buitenwereld is vertrokken, hier zijn de natuur en de stilte je beste vrienden.

Francesca laat me de appartementen zien. Ze zijn ruim, landelijk en in Umbrische stijl ingericht. Zonder al te veel tierelantijnen, maar met achter elk venster de mooiste stillevens. Er is een open haard en al het comfort dat ik nodig heb. Eenmaal buiten adem ik diep in. Ondanks de heerlijke stoel op het terras, strijk ik neer in het gras. Francesca gaat naast me zitten.

En daar zitten we nu nog. 'Weet je wat mijn vader zei toen hij dit alles voor het eerst zag?' Ze is even stil. 'This is it. This is the place.' Ze glimlacht en ik ook. This is the place. En we leefden nog lang en gelukkig.