Over Myrtles Of Petani

Droom ik nou? Ik sta aan de rand van het felblauwe zwembadwater. Aan de overkant van het bad zie ik diepgroene palmbomen. Houten tafels en stoelen nodigen uit voor een vers sapje onder de parasol. De ligstoelen beloven het ultieme uitrusten in de zon.

En daar, tussen de wuivende palmbladeren zie ik het kristalheldere water van de Ionische zee. Een zee die ik maar al te goed ken, want Petani Beach, dat voor de deur van Myrtles of Petani ligt, is mijn favoriete strand van Kefalonia. Elke keer weer als ik aan de afdaling naar het strand begin, verbaas ik me over het tropische water en hagelwitte zand. Ook nu kan ik niet wachten totdat ik met mijn voeten in het warme kiezelzand sta. Eigenaresse Sophia vertelde me bij aankomst al dat iedereen hier relaxed weer vandaan gaat. Een zwembad én strand op een paar passen lopen, waar zie je dat? Ook voor een hapje eten hoef je alleen maar naar het strand te struinen, waar taverna's lokale specialiteiten serveren…

“Eliza?” Ik ontwaak uit mijn dagdroom en kijk recht in het vriendelijke gezicht van Sophia. “Wil je iets drinken?” Terwijl ze het vraagt, komt er een zuchtje wind voorbij, de geur van gegrilde vis met zich mee dragend. “Ik denk dat ik richting het strand ga”, zeg ik opgewekt. Ik knijp even in mijn arm. Nee, ik droom niet, dit is echt. Maar wie droomt hier niet van?