Over Neo Chorion Village Houses

Schoonheid te over hier. ‘Want als je eert wat het land je geeft, dan kun je je geluk niet op.’ Mijn goede vriend Alecos houdt van ‘zijn’ Cyprus, zoals Cyprus van zijn inwoners houdt. Ik verbaas me altijd over het samenspel van dit land en haar mensen. En het leuke is: je gaat vanzelf met dezelfde bewondering naar het land kijken. Ik glimlach, want vanaf mijn balkon van de Neo Chorion Traditional Village Houses had ik niet gedacht dat ik met deze Cypriotische euforie de zonnige dag langzaam in een mooie avond zou zien veranderen.

Ik moet denken aan het begin van deze dag: Alecos en ik begonnen vroeg in de ochtend in het natuurpark Amakas. De zon kwam prachtig op, de nevel hing nog over de groene pracht en alles wat je hoorde waren onze voetstappen en de vogels. In de middag liep ik het dorpje Neo Chorion binnen en het leek wel alsof ik een openluchtmuseum binnenwandelde. Oude dametjes zaten achter een eeuwenoud houten apparaat waarmee ze schitterende gekleurde matjes maakten. Oude heertjes liepen hun dagelijkse rondje door het dorp. Genieten was er aan de orde van de dag.

In een zijstraatje bestelde ik een koffie bij een kafenion. ‘Aangenaam, George Michael’, en in één adem vertelde de eigenaar het verhaal dat hij waarschijnlijk al tig keren had verteld. Nee, geen familie van en ‘Nee ook niet de beroemde zanger’, maar wel het bewijs dat de echte George Michael Cypriotische roots heeft! Ik vond deze ‘nep George’ eigenlijk veel leuker, helemaal toen hij me vertelde over zijn traditionele huisjes vlakbij in de straat. Ik stond meteen op en glimlachte. Alecos voegde nog lachend in het Cypriotisch toe dat er niks anders opzat dan met me mee te lopen.

Dus liepen we even later samen naar zijn vijf villages houses. Prickly Pear, Fridays House, Melissi Cottage, Villa Kirithra en Kipseli Cottage: elk huis had zijn eigen naam. Verscholen achter een prachtige traditionele stenen muur, openden we één voor één de deuren van de huisjes. De gerenoveerd dorpshuisjes zijn verworden tot prachtige traditionele villa’s. Privévilla’s welteverstaan, want elk huisje heeft een eigen entree, tuin en een heerlijk privézwembad! En wat een sfeer, die ruimte! Hier ga ik de komende dagen blijven, besloot ik. Fridays House it is, want ik wilde voorlopig nog niet weg. Ik begon eindelijk een beetje te kijken zoals de Cyprioten hun land bewonderen.

En hier zit ik dus. Vanaf mijn balkon speur ik over de zee in de verte; in de haven van Litchi varen de boten naar huis, de lichtjes gaan aan en bedenk ik me: schoonheid te over hier, gewoon een kwestie van goed kijken naar wat het land je geeft.