Over Parador De Cruz De Tejeda

'Echt waar, je weet niet wat je ziet!' Mijn goede vriendin Mari Carmen vindt me kieskeurig. En dat ben ik ook, gelukkig maar, want zo blijf ik de mooiste plekjes vinden. Mari Carmen wil me namelijk meenemen naar Hotel Parador de Cruz de Tejeda. En ze overtuigt me door te zeggen: 'Ervaar het en beslis dan wat je ervan vindt. ' Dus nu rijden we samen richting het dorpje Cruz de Tejeda. In de auto praat ze me bij. 'Het hotel ligt op 1560 meter, een van de hoogste punten van Gran Canaria. De naam verwijst naar het kruis uit 1690 bij de ingang dat men vroeger gebruikte als referentiepunt. Verder is het hotel zeer hoogstaand en dat komt niet alleen door de ligging. De inrichting is elegant en luxe. De bedden liggen hemels en wacht maar tot je de terrasdeuren opent.' Ik glimlach. 'Stt, nu niks meer verklappen', want niets mag mijn eerste ervaring in de weg staan.

En om eerlijk te zijn: eigenlijk ben ik meteen bij aankomst al gelukkig. Met zicht op het El Nublo natuurreservaat loop ik via de witte poort het terrein van de Parador op. Het witte torentje prijkt in de zon en meteen bedenk ik me: intiem is anders, maar zo grootschalig als ik dacht, is het er eigenlijk niet. Mari Carmen ziet het aan mijn gezicht en lacht. Samen lopen we rond. De sfeer binnen is chic, gecombineerd met sferische schilderijen en fijne zitjes. De kamers zijn luxe en ruim en het bed inderdaad fantastisch maar dan… open je de deuren van het balkon en je stapt in een wereld van de mooiste vergezichten. Ik val stil, mijn mond zoekt woorden maar stamelt, mijn ogen schieten van links naar rechts: wauw. De bergen, het natuurpark, de luchten! Mari Carmen komt naast me staan. 'En dit zie je ook op de terrassen van het restaurant, óók vanuit het zwembad, eigenlijk overal.' Ik blijf stil, mijn blik is letterlijk gevangen door dit panoramische zicht. 'Er is ook nog een spa. En een mediterraans restaurant. En leuk: wist je dat hier in de bergen veel Westerns zijn opgenomen?'

Mari Carmen weet dat ze me overtuigd heeft en blijft er schepjes bovenop doen. 'Het is je gelukt', lach ik en pak een stoel. 'Wil je niet nog even verder kijken in het hotel?' Ik schud mijn hoofd. 'Straks, ik ga uitgebreid genieten van dit balkon met de mooiste fotomomenten ooit.' En meer geluk heb ik even niet nodig.